Hoe krijg je mensen met weinig camera-ervaring toch natuurlijk op de foto? Fotograaf Goedele Monnens is er een kei in. Aan haar de uitdaging om van elke kunstenaar een mooie portretfoto te maken, voor de catalogus en de expositie. Voor de lens staat kunstenaar Helma: ‘Ik sta liever achter dan voor de camera.’

Plaats van actie is de houtwerkplaats van de RIBW aan de Graafseweg, ideaal vanwege het invallende daglicht. Drie zaterdagen stelt Goedele haar kleine fotostudio op en neemt ze de tijd om de soms beduchte kunstenaars te portretteren. Goedele werkt heel graag met de kunstenaars. Ze fotografeert sowieso alleen maar mensen. Op haar cv staan shoots in opdracht van vooral de niet-zakelijke wereld, zoals Vluchtelingenwerk. Een van haar fotosessies bracht haar recentelijk nog in Irak.

Kwetsbaar

Een voor een komen de kunstenaars voor de camera. Ze gaan staan, zeggen meestal niet zo veel en zijn snel klaar. Sommigen worden vooraf bij een kop koffie door het ontvangstcomité gerustgesteld. Op de foto gaan is een kwetsbaar proces, blikt Goedele terug. ‘Er is geen pose. Vaak hebben deze mensen een vertekend beeld van zichzelf. Ik wil er graag aan meewerken daar iets aan te doen. Hopelijk kunnen ze op een andere manier naar zichzelf kijken als ze zichzelf door het oog van de camera zien.’

Herfstbladeren

Helma kijkt terug op een ‘spannende shoot’: ze staat sowieso zelden op de foto en fotografeert zelf veelal in de natuur. ‘Ik ben niet zo van de mensenfotografie.’ Ze is wat beducht voor de reacties op de foto, reden om tijdens de shoot herfstbladeren voor haar gezicht uit te strooien – haar eigen idee. Helma is blij haar angst voor de foto te hebben overwonnen. ‘Ik ben ervan overtuigd dat goede publiciteit kan meewerken aan meer begrip voor mensen van de RIBW. Dat overtuigde me om dit keer voor de camera te staan.’