Marion Peters zit te popelen tot alles weer normaal is. Dan kan ze eindelijk met haar keramische werken de boer op. Hoewel ze het eng vindt om naar buiten te treden, is de tijd er rijp voor. “Ben ik eindelijk zover en dan gaat alles plat.” Deel 16 in een serie over de kunstenaars in coronatijd.

Marion kijkt terug: “Ik heb het lang ontweken. Vond het altijd doodeng om mijn werk aan de buitenwereld te tonen. Pure paniek! Laat staan dat ik mijn werk zou verkopen. Alleen de gedachte al was reden voor stress.” Maar twee jaar geleden had ze haar eerste expositie in de Hortus en toen is het balletje gaan rollen. “Nu ben ik steeds meer klaar voor.”

Dat andere mensen zo enthousiast op haar werk reageren, stimuleert enorm. “Maar ook een gesprek als dit helpt. Ik mis het dat je nog maar zo weinig live kan kletsen over je werk. Ook het samenwerken met een vriendin die ook keramiste is, mis ik nog erger. We sturen elkaar wel foto’s van het werk toe en bellen regelmatig. Maar we kunnen nu niet samenwerken. Dat is jammer.”

Wat ook een gemis is: naar de kroeg gaan en andere sociale bezigheden. Marion: “Met mijn vriendengroep ging ik regelmatig naar het café om bier te proeven. Verjaardagen worden niet meer gevierd. De kerst- en kunstmarkten die niet doorgingen. Ik hoop heel erg dat die dit jaar wel weer plaatsvinden. Ben ik eindelijk zo ver en dan gaat alles plat… Komende tijd kan ik in ieder geval aan mijn website https://www.mp-keramiek-design.nl werken. Hier staat nog steeds oud werk op.”

Toch stand houden

Marion houdt bewonderenswaardig goed stand ondanks alle beperkingen. “Het was fijn dat de dagbesteding in de tuin wel doorliep. Ik heb ritme en structuur nodig. Anders ga ik ’s nachts leven en word ik te onrustig. Een zware depressie is gelukkig achterwege gebleven. Eigenlijk heb ik heel veel gewerkt. Ook nieuwe dingen uitgeprobeerd. Saggarstoken bijvoorbeeld, dan wikkel je bananenschillen of koperdraad om het werk. Dat geeft prachtige effecten. Daar ga ik zeker verder mee.”

De drang om bezig te willen zijn, was nooit weg. “Het is me gelukt om hier een bepaalde stabiliteit in te vinden. Daar ben ik echt tevreden over.” De ogen van Marion gaan zelfs steeds meer stralen als ze haar werk laat zien in haar thuisatelier. Een prettige ruimte met veel licht, waarin ze werkt aan haar series. “Ik maak momenteel veel kleine vaasjes. Op markten verkoopt betaalbaar kleiner werk het beste.”