“Ik werk bijna niet meer met penseel”

De tentoonstelling Gek van Kunst wordt vanwege corona keer op keer uitgesteld. We nemen de gelegenheid een ronde te maken langs de 36 kunstenaars om de catalogus van de tentoonstelling te overhandigen. Hoe ervaren zij de coronatijd? In deel 6 toont Pauline Huijink haar nieuwe werk in coronatijd.

En dan zit je ineens thuis. Je kunt niet naar Art-tics en hebt zeeën van tijd. Dat klinkt voor een ander misschien aantrekkelijk, maar voor Pauline was het wel even zoeken naar een balans. “In het begin kostte het me heel wat moeite om thuis aan het werk te gaan. Ik miste de structuur en de beperking in tijd.” Wat ze daarmee bedoelt? “Het is voor mij fijner als ik me niet verlies. Daarom zette ik op een gegeven moment een wekker; anders blijf ik maar doorgaan. Ik heb die beperking nodig.”

Desondanks ontdekte ze in de coronatijd een nieuwe techniek. “Ik ben spontaan van alles gaan uitproberen. Ik heb veel met een paletmes gewerkt. Je kunt veel sneller werken dan met een penseel. Op dit moment werk ik nog nauwelijks met penseel.” Ook haar materiaalkeuze kreeg een stimulans. “Ik ben op van alles en nog wat gaan schilderen: glad en ruw hout, maar bijvoorbeeld ook op een plaatje leisteen dat ik van mijn zus kreeg.”

Wat is het verschil tussen penseel en mes? “Als je werkt met een paletmes hoeft het allemaal niet zo perfect te zijn. Snel werken is leuk – ik heb enorm veel gemaakt deze periode – maar geeft ook onrust. Waarschijnlijk pak ik de kwast daarom wel weer op. Het is goed om langdurig aan iets te werken. Het laag voor laag voor laag opbouwen. De tijd nemen. Weer rust inbouwen.”

Weer met het hele gezin bij elkaar komen. Dat is echt het eerste wat Pauline organiseert als de pandemie voorbij is. Pauline droomt voor zich uit: “Heerlijk, straks met zijn tienen weer rond de tafel, daar verheug ik me enorm op.” Voor Pauline betekent de coronaperiode vooral een beperking van vrijheid. Niet mogen knuffelen, geen handen geven, op afstand blijven. “Ik ben nogal knuffelig aangelegd. Dat vind ik een vorm van vrijheid.”

Van de avondklok heeft ze weinig last, maar andere opgelegde beperkingen stuiten Pauline tegen de borst. “Straks moet je een vaccinatiebewijs bij je hebben, een onprettige gedachte. Het is een beperking van ieders vrijheid.” En het was ook wel eenzaam. “Nee, echt prettig was het niet de afgelopen tijd. Ik merk dat ik meer in mezelf teruggetrokken ben. Maar zoals met veel dingen: het went wel.”